Leiðin að betra lífi – á persónulegu nótunum
- Sjálfsvinnan
Í síðustu færslu skrifaði ég gróflega um þá líðan sem ég hef upplifað undanfarin ár, en gegnum gangandi nánast allt mitt líf hefur þetta verið samnefnarinn.
Mig langaði að deila með ykkur þeirri leið sem ég fór til þess að eignast betra líf.
Ég vil að áherslan sé frekar að fókusa á það góða frekar en slæma, það sem mér finnst þetta ekki beint veittvangur til að fara nánar þau áföll sem ég hef gengið í gegnum. Það er eiginlega líka svo ég sjálf haldi sönsum. Ég er markvisst að vinna í mér en á hverjum degi reyni ég að gera eitthvað sem styrkir sjálfið mitt og leyfir mér að hugsa vel til mín.
Það er nefnilega mjög vont að vera fastur á stað sem manni líður illa á, hvað þá þegar maður telur sjálfum sér trú um að maður sé einskis virði og hugsar illa um sig. Að vera fastur á slæmum stað hefur ekki eingöngu áhrif á þig sjálfa/n, heldur einnig þá sem næst þér standa. Börn, maka, nána vini. Neikvæðnin ræður ríkjum og allt sem maður talar um er á neikvæðum nótum. Þó að sumir viðburðir eða atvik sem við upplifum séu alls ekki neikvæð, þá er tónninn yfirleitt frekar neikvæður hjá þeim sem líður ekki vel.
Þetta neikvæða nær að hafa yfirhöndina á þessu jákvæða og þannig vinna stríðið gegn betra lífi. Þeir sem hafa sögu eins og ég þurfa að æfa sig í jákvæðni daglega. Það er ekki nóg að segja sér að í dag ætlir þú að vera jákvæður, því ef þér líður svona illa, mun það ekki ganga upp. Þess vegna æfi ég það á hverjum degi eins og afreksmaður í íþróttum þarf að gera til að ná sínu besta formi.
---
Áfram á grófu dráttunum;
Í janúar 2019 fór ég að finna fyrir þessu skrítnum, einkennilegum, öðruvísi, vondum, óþægilegum tilfinningum. Þessar tilfinningar voru alls ekki velkomnar en þær voru þarna. Ég er mjög meðvituð um andlega líðan mína og hef verið það lengi, þess vegna var það ekki svo erfitt að leita aðstoðar.
Ég hafði auðvitað fundið fyrir þessum tilfinningum áður en bara ekki öllum í einu.
Eins og ég talaði um í síðustu færslu þá hafði ég gengið í gegnum röð áfalla og nokkuð mörg þeirra, undanfarin 5 ár.
Þessi áföll hafa öll mótað mig á ákveðinn hátt, bæði á jákvæðan og neikvæðan hátt.
Á jákvæðan hátt svoleiðis að ég læt helst ekki yfir mig ganga lengur, ég tek tíma fyrir mig og ég segi nei við ákveðnum verkefnum. Ég hef forðast ýmis samskipti við fólk sem hefur ekki haft góð áhrif á mig og eflt samskipti við aðra sem hafa góð áhrif.
Á neikvæðan hátt svoleiðis að ég á erfitt með að treysta öðrum, ég ræði helst ekki um líðan mína, ég á það til að vera „pollýanna“ og ég á oft erfitt með að hugsa vel um sjálfa mig.
Ákkúrat.... það er dagsformið sem ég vinn með. Suma daga er ég alveg frá, aðra daga er ég í svaka formi – og á þá oft til að fara langt framúr mér.
Ég þarf að passa mig vel.
Aftur að árinu 2019 í janúar.
Ég leitaði til heimilislæknis þegar ég gat ekki meira. Að sjálfsögðu voru það svipuð svör og oft áður, að ég þyrfti bara m.a að fara að hreyfa mig og borða hollt. Aldrei lagði læknirinn minn sig fram við að finna út hvað væri að hrjá mig. Ég hafði fitnað mjög mikið undanfarin ár. Ég starfaði á vinnustað sem hafði mjög slæm áhrif á mig andlega og þá borðaði ég í mig kjark.
Ég bjó auðvitað að þeirri reynslu að hafa farið „yfirum“ árið 2010 (eins og skrifað í síðustu færslu) og vissi þess vegna að það var ekki allt með felldu og ég þyrfti að fá hjálp. Ég mætti aftur og aftur til læknisins án árangurs. Þegar ég hafði nefnt það við hann að ég gæti ekki með nokkru móti sofið á nóttunni ofan á allt hitt, hann hló af mér.
Skemmt er frá því að segja að mánuði seinna fékk ég frábæran lækni sem kom mér að hjá Þraut þar sem ég var greind með mjög slæma vefjagigt og mjög mikla streitu og kvíða. Þeirra niðurstaða var að ég skyldi fara í Hveragerði í 6 vikur og dúsa þar. Mér til happs (í þetta sinn) er heilbrigðiskerfið eins og það er, og biðlistinn u.þ.b 9 mánuðir. Ég gat ekki beðið svo lengi! Ég vildi byrja strax – helst í gær, að byggja mig upp á ný.
Í framhaldi af því komst ég að hjá Virk, sem ég vil meina að hafi bjargað lífi mínu. Ég fékk úthlutað dásamlegum ráðgjafa sem skildi mig svo vel og hlustaði á allt sem ég hafði að segja. Henni Eyrúnu minni á ég margt að þakka. Hún hélt svo vel utan um mig allan tímann og með okkur myndaðist mikið traust.
Ég byrjaði á námskeiði sem heitir „Staldra við – heilandi áhrif náttúru“ hjá Saga story house.
Stelpurnar sem reka Saga story house eru alveg dásamlegar og var virkilega gott að vera á námskeiði hjá þeim. Ég lærði að hægja á og njóta augnabliksins. Það hafði ég aldrei getað áður. Ég viðurkenni að fyrir mig sem þurfti alltaf að hafa allt á fullu, var þetta erfitt en vandist vel. Það kynntist ég einnig Yoga Nitra, sem er ótrúlega góð hugleiðsluaðferð.
Eftir sumarfrí fór ég á námskeið hjá Lindu Gunn sjúkraþjálfa. Dásamleg stelpa með virkilega gott námskeið. Ég get sannarlega mælt með báðum þessum námskeiðum.
Í janúar 2020 og heilt ár liðið frá hrapinu á botninn.
Ég var orðin þónokkuð stabílli með aðstoð sálfræðings og þrotlausrar sjálfsvinnu og var þá tilbúin að taka næsta skref í átt að lokum endurhæfingarinnar.
Ég hóf alveg geggjað námskeið hjá Heillandi Hugur. Námskeiðið heitir „Stefnumótun í eigin lífi“. Þarna kynntist ég markþjálfun í fyrsta skipti. Þar kynntist ég ekki eingöngu markþjálfun, heldur kynntist ég hópi kvenna á svipuðum slóðum og ég, sem eru allar á sinn hátt dásamlegar. Ég held reglulegu sambandi við þær nokkrar ennþá.
Hugrún leiðbeinandi námskeiðsins er markþjálfi og kenndi hún okkur ýmsar aðferðir að betra lífi. Ég get með sanni sagt að eftir þetta námskeið varð ég allt önnur manneskja – allt önnur! Ég lærði að viðurkenna mig sem manneskju, viðurkenna umhverfið, viðurkenna gallana mína – og kosti og vinna með þeim.
Setja mér almennileg markmið, vinna eftir þeim. Ég gróf upp gildin mín og styrkleika og komst að því að ég bý yfir mörgum mikilvægum styrkleikum. Þetta námskeið kveikti á perum sem ég hafði ekki kveikt á áður. Tilfinningin var virkilega góð og ég ákvað að tileinka mér námsefnið í ræmur.
Ég lærði og æfði mig – og geri enn.
Máttur markþjálfunar er svo magnaður. Í markþjálfum finnur þú svörin við spurningum og vangaveltum þínum sjálf með því að svara spurningum sem markþjálfi spyr þig að. Spurningar eins og „...og hvað?“, „af hverju?“, „viltu útskýra þetta nánar?“. Allar þessar spurningar hafa mátt, þær fá fólk til þess að hugsa dýpra og varpa fram umræðum sem mögulega aldrei hafa komið upp áður.
Ég heillaðist svo mikið af markþjálfuninni að ég keypti mér bókina „Hver ertu og hvert ertu að fara?“ eftir Ingvar Jónsson (markþjálfa Íslands). Á meðan ég las bókina, ein í ró og næði upp í sumarbústað, fékk ég hugboð um að skrá mig á námskeið. Ég lagði frá mér bókina og skráði mig. Þar sem námskeiðið var orðið fullt sendi ég póst á Ingvar sjálfan, sem bjó til pláss fyrir mig. Hann sagði: „við skulum ekki láta þennan metnað falla um sjálft sig og koma þér að“, daginn eftir var ég búin að ganga frá námskeiðsgjöldum og hóf nám stuttu síðar (þrátt fyrir Covid-19).
Á fyrsta degi námsins kolféll ég fyrir hugmyndafræðinni. Ég hafði í langan tíma, oft í gegnum ævina lært hitt og þetta, bara til að læra það og um leið reyna að finna mig í þessu samfélagi. Það er oft hlegið að mér þegar ég segi fólki frá því hvað ég hef lært á lífleiðinni og ósjaldan fengið spurninguna: „hva.. veistu bara ekkert hvað þú ætlar að gera?“.
Það er ákkurat málið, ég hef hvergi fundið mig. Mér hefur alltaf fundist ég utangátta og hvergi passa inn í „kassann“ sem viðgengst. Ég byrjaði á að læra að vera leiðsögumaður um Ísland, fór þaðan til Danmerkur og tók stúdentspróf á einu ári (kláraði aldrei frh.skóla á íslandi), þaðan fór ég í verkfræði (innovation and business), tók MS í forystu og stjórnun. Næst lærði ég markþjálfun og tók diploma í Mannauðsstjórnun á mannamáli.
Já ég hef farið víða....
Fyrr á þessu ári fór ég í gegnum ADHD greiningu og fékk hana. Ég er með hvatvísi á háu stigi, ofvirkni og mikinn athyglisbrest – það er eflaust útskýring á þessu rótleysi mínu í gegnum lífið. Að passa hvergi inn, eiga erfitt með samskipti, ná ekki fókus, þurfa alltaf að vera að gera eitthvað annað en ég á að gera o.frv.
Aftur að markþjálfun.
Ég viðurkenni það fúslega að ég er mjög góður markþjálfi. Þarna fann ég „mína hillu“. Á þessari hillu blómstra ég sem aldrei fyrr. Ég hef svo mikla reynslu úr bæði lífi og starfi sem ég get nýtt á þessum vettvangi.
Markþjálfun snýst um að hjálpa fólki við að komast á sinn besta stað í lífinu, sigrast á óttanum og ná markmiðum sínum.
Mikið hefði ég viljað óska þess að markþjálfun hefði verið til þegar ég var að alast upp.
Þessi aðferð hentar bæði ungum og öldnum, þeim sem vilja taka næsta skref og gera betur. Þetta er ekki ráðgjafaferli, heldur aðstoð í formi samtalsmeðferða. Markþjálfi spyr sterkra spurninga sem fá markþega til þess að hugsa betur og skoða betur inná við.
Ég ætla að halda áfram með markþjálfun og hef skráð mig á framhaldsnámskeið sem hefst um næstu mánaðarmót ágúst/september, ef allt gengur upp verð ég orðin alþjóðlega vottaður markþjálfi um áramót.
Næstu skref hjá mér eru að finna mér húsnæði eða herbergi, þar sem ég get haft aðstöðuna mína, því það getur verið óþægilegt að bjóða fólki heim til sín, sem maður þekkir ekki. Ekki bara fyrir mig eða aðra heimilismenn, heldur einnig fyrir markþegana sem koma í viðtal.
Ef þú veist um pláss – hit me up
Ég hvet ykkur öll til þess að kynna ykkur markþjálfun. Á hvaða aldri sem þú ert – þá hentar þetta þér.