.....Lifa lífinu aftur, sagði hún!
Ég hef verið að velta þessu aðeins fyrir mér.
Hvernig verður lífið eftir Covid? Verður settur „mælikvarði“ á ástandið, þ.e. lífið fyrir og eftir covid? Heldur þú að þú eigir eftir að lifa „sama lífi“ aftur?
Nú eru íslendingar búnir að vera í ca. 8-9 mánuði í félagslegri, andlegri og líkamlegri einangrun. Fólk í hundraðatali hefur misst vinnuna og lendir í neyð. Fjárhagslegri, andlegri og félagslegri neyð. Það má ekki fara í ræktina, það má ekki fara í sund, það má ekki hitta fleiri en 9 aðra, það má ekki ferðast, það má ekki mæta í framhalds- og háskóla, það má ekki fara út að borða, það má ekki djamma, það má bara ekki neitt. Við eigum helst að vera heima hjá okkur nema í ítrustu neyð. Öll höfum við þurft að læra að vera heima allan daginn, vinna heima, læra heima – gera allt heima.
Þetta er sannarlega ástand sem enginn kannast við!
EN ég hef fulla trú á okkur öllum, við þolum þetta alveg, er það ekki? Ég trúi því að við höfum það öll að sama markmiði, að losna við þessa veiru og það sem fyrst, svo hægt sé að fara að lifa lífinu - aftur.
Lífið var orðið svo hratt! Allt gerðist svo hratt. Fólk varð að klára hluti sem voru alls ekki svo nauðsynlegir. Allir í kappi við tímann, vakna fyrir allar aldir, komast í og úr vinnu, sækja börn, elda mat, koma öllum í rúmið og loks kl. 22 var komin á ró og þá var enginn tími fyrir sjálfan sig. Þetta er ekki gott fyrir andlegu hliðina, svona álag. Ég veit það, ég gerði þetta í mörg ár, tvisvar lenti á vegg og tvisvar fékk alvarlega kulnun.
En, pointið með þessari færslu er að mér finnst svo margt jákvætt og gott sem ástandið hefur haft í för með sér. Ég er handviss um það að alheimurinn hafi verið að senda okkur skilaboð um að slaka aðeins á. Ég trúi því. Ég trúi því að lífið verði rólegra eftir covid.
Það sem Covid-19 hefur meðal annars kennt mér:
- Ég hef lært að njóta þess að vera heima með fjölskyldunni minni.
- Ég hef lært að vera þakklát fyrir það sem ég hef, því ég er heppin – ég hef t.d vinnuaðstöðu heima og ég hef getað sinnt vinnunni minni sem ég elska og ég blómstra í.
- Ég hef lært það að nýta allan matinn í ísskápnum! Áður fyrr var ég mjög dugleg að henda mat, núna þá hef ég lært að nýta allt.
- Ég hef lært að fara í búðina með lista og kaupa bara það sem við þurfum.
- Ég hef lært að hugsa fram í tímann og meta aðstæður eftir plönum.
- Ég hef fengið tækifæri til að bæta við mig helling af námi.
- Ég hef lært að meta sjálfa mig betur. Ég þarf jú að „hanga með mér“ allan daginn.
- Ég hef lært á mig sjálfa, hvað lætur mér líða vel og hvað ég get gert til að láta mér líða vel.
- Ég hef fundið fyrir miklu þakklæti. Ég er þakklát fyrir svo margt, margt sem var svo sjálfsagt „fyrir covid“.
- Ég hef náð að hreyfa mig næstum daglega. Áður fyrr hafði ég aldrei tíma til þess, aldrei.
Hefur þú pælt í því hvað covid hefur kennt þér? Hvað tekur þú með þér úr ástandinu? Hefur þú lært eitthvað nýtt um sjálfa/n þig?
Hvernig heldur þú að þú munir lifa lífinu eftir Covid?
....þangað til næst <3
Ást & Friður