Er pressan orðin alltof mikil á okkur?
Mér er mjög annt um andlega heilsu fólks og þar eru ungmenni engin undantekning.
Ég heyrði viðtal við sálfræðing í framhaldsskóla um daginn í Kastljósinu. Þau voru að ræða áhrifin sem Covid er að hafa á framhaldsskóla nemendur og þá sérstaklega nýnema, þau sem hófu nám núna í haust.
Þau kölluðu þetta: „þjálfunarbúðir í þrautseigju“.
Þrautseigja, hvað er það eiginlega? Er yfirhöfuð gott að vera þrautseigur? Í öllum tilfellum þá eða bara stundum?
Það að vera þrautseigur er það sama og að búa yfir seiglu. Það er, að mínu mati, ekki endilega jákvætt, vegna þess að ef þú þarft að berjast af krafti í gegnum öll verkefnin til að ná að skila þeim á réttum tíma, eða ná markmiði vikunnar, eða að klára áður en þú þarft að mæta annað... þá getur það verið mjög kvíðavaldandi.
Ég sjálf er þrautseig – eða var! Ég komst í gegnum áföll, erfið verkefni, allskonar mótlæti og miklar breytingar – EN á endanum dró það mig líka niður í kulnun.
Það er bara þess vegna velti ég þessu fyrir mér.
Ef við kíkjum aðeins á skilgreiningu á Þrautseigju:
Þrautseigja er „hæfni einstaklings til að takast á við mótlæti“.
Hugtakið þrautseigja er notað til að skilgreina þá hæfni sem einstaklingur beitir þegar hann mætir mótlæti í lífinu. Þrautseigja einkennist af styrk, staðfestu og úthaldi til að takast á við áskoranir og krefjandi breytinga.
- Ef við erum þrautseig þá eru meiri líkur á því að við náum tilsettum markmiðum þrátt fyrir mótlæti
- Ef við búum yfir þrautseigju förum við í verkefnin af krafti, náum markmiðum okkar, komumst í gegnum áföll og breytingar
Hvernig fer það eiginlega með andlegu heilsuna, að þurfa að æfa sig í því að byggja upp kraftinn til að ná því sem þarf að ná, fyrir næsta tíma? Eða næsta markmið?
Á tímum sem þessum þar sem breytingar gerast nánast daglega, þarf fólk að vera duglegt að aðlaga sig nýjum aðstæðum. Á nánast hverjum degi mætum við allskonar áskorunum sem við þurfum að takast á við hvort sem það sé í skóla, vinnu eða almennt í lífinu. Þegar það gerist reynir það á úthald okkar til að mæta þessum áskorunum og þá reynir á þrautseigju okkar. Þrautseigja kemur aðallega fram í hugsunarhætti fólks, viðhorfum til verkefnanna og hegðun þess.
Þá hefur það mikið að segja að vera með jákvætt hugarfar.
Er þrautseigja eitthvað sem maður á að þjálfa hjá sér eða er kannski algjör óþarfi að búa yfir þrautseigju?
Ef þú vilt þjálfa hjá þér þrautseigjuna þá er nauðsynlegt að uppfylla nokkur atriði. Í fyrsta lagi, til þess að vera þrautseig/ur þarft þú að vera í mjög góðu andlegu jafnvægi.
Uppfyllir þú þessi atriði, að?
- Hafa daglega rútínu
- Vera vel meðvituð/aður um aðstæður
- Gera þér grein fyrir eigin virði
- Vera sjálfstæð/ur í hugsun og gjörðum
- Huga mjög vel að andlegri og líkamlegri heilsu
- Vera í góðum samskiptum
- Þekkja tilfinningarnar þínar
- Sýna samkennd
- Setja þig í spor annarra
- Bera virðingu fyrir þér og öðrum
Það sem ég velti fyrir mér, er ekki aðeins of mikið lagt á ungmennin í landinu á þessum tímum, ef þau þurfa að þjálfa sig upp í þrautseigju ofan á allt annað álag hjá þeim í skólanum, félagslífi og daglegri rútínu?
Þegar aðstæðurnar eru svona breytilegar eins og gerist ansi mikið þessa dagana, getur það skapað enn meiri óvissu, kvíða eða aðra erfiðleika hjá þeim. Því við erum jú öll misjöfn og við búum öll yfir mismunandi hæfni að aðlagast nýju og breyttu sniði í daglegu lífi.
Ég enda eins og ég byrjaði....
Er pressan orðin alltof mikil á okkur?